در حال حاضر نه تنها ریال به کم ارزشترین ارز جهان با توجه به نرخ برابری تبدیل شده بلکه از نظر کاربرد نیز بی ارزشترین است چرا که قیمت هیچ چیزی را نمیشود با آن سنجید. نرخ های متفاوتی در حال حاضر در کشور برای دلار وجود. دلار نیمایی، دلار آزاد، به تازگی دلاری به نام ناخدا که تا کنون معلوم نیست به چه معنی است. با این حال نرخ اجناس اغلب بر اساس دلار آزاد توسط کسبه محاسبه میگردد. با وجود نوسانات ساعتی دلار معمولن به این شکل نرخ ها محاسبه میشود که هروقت دلار سقف جدید را در نوردد کالاها با نرخ جدید خود را به روز رسانی میکنند و اگر به هر دلیلی کاهش یابد این قیمت ها کاهش نخواهند یافت. در برخی کالاها که نظارت شدیدتری دارند معمولن این تغییر نرخ ها به صورت انفجاری انجام میگیرد یعنی به هر مدتی که بتواند دولت این نرخ ها را نگه میدارد تا جایی که توان نگهداری آن را نداشته باشد و سپس رها میکند و افزایشی در برخی موارد 100درصدی را در آن ها میبینم. همین دیروز برای خرید نان سنگک رفته بودم به همان نانوایی که اغلب یک روز در میان میروم و متوجه شدم نانی که تا روز قبل از آن 5000تومان بوده الان به قیمت 10000تومان عرضه میشود. حتا تابلوی قیمت ها تغییری نکرده بود ولی تغییر نرخ اعمال شده بود. این موضوع در مورد محصولات دیگر به صورت تغییر مداوم است یعنی مثلن شما هر بطری شیر را در هر بار مراجعه به فروشگاه با اندکی تغییر خریداری میکنید. مثلن امروز 12000تومان، فردا 12200تومان و پس فردا 12500تومان این روند به ویژه در دو سال گذشته بدون توقف در جریان بوده و مردم به آن شاید عادت کرده‌اند. به روند فقیر شدن همگانی. و هر کس زودتر یا دیرتر با اثرات آن مواجه میشود. شاید دلیل اینکه مردم کمتر آن را حس میکنند یکی ناامیدی از حکومت است دیگری شاید به دلیل این باشد که مثلن شخصی که خودرویی که دو سال پیش به قیمت 60میلیون تومان خریده میبیند که میتواند الان آن را به قیمت 200میلیون تومان به فروش برساند و تصور رشد سرمایه احساس فقیر شدن را در او کمتر میکند در حالی که اغلب مردم میدانند که این وضعیت به طور کلی به ضررشان است. برخی نیز به جای خودرو، دلار یا طلا یا ملک دارند که خیالشان را تا حدی از حفظ ارزش سرمایه شان راحت میکند. بیشتر ضرر مربوط به افرادیست که کار مولد انجام میدهند و درگیر افزایش هزینه ها و کاهش مشتریان هستند.